Wie niet zelf het vertrouwen heeft, dat hij of zij ergens bij hoort, die zal zichzelf ervan proberen te verzekeren dat hij er wél echt bij hoort, door anderen als ‘vreemdeling’ of ‘uitzondering’ aan te merken.

Er is groot menselijk leed gaande. We zien het geweld van de afgelopen weken en willen we daar meer van begrijpen, dan moeten we ook het geweld van de afgelopen eeuw daarbij betrekken en de rol van de westerse wereld daarin door de steun voor het stichten van een Israëlische staat ten koste van de Palestijnen.

Froukjes nieuwe single ‘Als ik God was’, is voor mij als stadsdominee een verademing. Het is dapper als iemand in gesprek gaat met zijn of haar eigen beeld van God, en een stapje verder durft te zetten dan alleen God verantwoordelijk te houden voor alles wat er mis is op aarde. Er is moed nodig om eerst naar jezelf te kijken, wanneer je je tot zoiets als God richt.

Al ruim zes jaar zit ik bijna elke maandagmorgen een klein halfuurtje stil te zijn in de Oude Bavo. Sinds een paar weken heb ik het voornemen om dat óók zoveel mogelijk op vrijdagmorgen in de Nieuwe Bavo aan de Leidsevaart te gaan doen nu de stiltemeditatie daar óók is gestart.

‘Eenzaamheid begint - denk ik - bij een verlangen naar een verbinding. Het begint niet bij de verbinding zelf. Want je kunt prima verbonden zijn, zonder dat er echt verbinding is.’

Dezelfde vraag morgen lijkt minder spannend, maar geldt evengoed: Kun je een bevrijding vieren waar je zelf niet bij was?

De regenboogvlag als symbool van de LHBTQ+ gemeenschap werd in 1978 ontworpen door Gilbert Baker en was toen voor het eerst in de straten van San Francisco te zien. Toen een half jaar later Harvey Milk, de eerste politicus in Amerika die openlijk gay was, werd vermoord, nam de vraag naar deze vlag toe. Er was grote behoefte aan een symbool van verzet tegen dit geweld en mensen wilden hun solidariteit tonen.

Een Facebookberichtje van de politie: Fraudeurs worden steeds slimmer. Nu mensen gewend zijn aan de Whatsapp-oplichting, hebben oplichters een slim vervolgtraject opgebouwd, waarbij ze ná de ‘mislukte’ Whatsapp poging, namens de bank bij mensen op bezoek gaan. Het verhaal is dat er tóch iets met fraude lijkt te hebben plaatsgevonden met hun rekening. Dus komt de bank je persoonlijk helpen, bij je thuis. En daarvoor hebben ze je pinpas nodig. En de code. Later belt de échte bank, waarom je opeens zoveel geld hebt opgenomen.

Waarom geloven ánderen wel in God en ik niet? vraagt schrijver en dichter Ingmar Heytze zich af in het NRC. Een mooie, persoonlijke en lezenswaardige column. Als Stadsdominee is dit onderscheid tussen ‘gelovigen’ en ‘ongelovigen’ een steen waar ik mij voortdurend aan stoot. Het is een ontzettend moeilijk onderwerp waarbij elk gesprek heel makkelijk op slot gaat, tenzij het besproken wordt met hele goeie vrienden. Ik heb geleerd dat er twee sleutels zijn die kunnen helpen om wél verder te komen.